1 jaar verder

Het is een jaar geleden sinds mijn laatste post en in dat jaar is er enorm veel veranderd! September 2021 kwamen wij erachter dat ik in verwachting was en even later dat het kleine frummeltje wat in mijn buik aan het groeien was een meisje bleek te zijn. Dolblij! Tijdens mijn zwangerschap heb ik nergens last van gehad, qua MS klachten, ik had zelfs (op de zwangerschapsvermoeidheid na) bakken vol met energie en ik vind dat nog steeds zó bijzonder! Waarom kunnen ze niet gewoon een pilletje uitvinden met (de goede) zwangerschaps hormonen? Zo simpel is het helaas niet, aldus mijn Neuroloog.

Inmiddels is onze kleine Ivy bijna 2 maanden oud en groeit als een tierelier. Ik heb mijn controle ook alweer gehad en ik moest, ook mede dankzij de opkomende MS klachten (ik kreeg met name weer last van zenuwpijn in mijn knieëen, vermoeidheid, licht slapende linkerbeen/voet en tintelingen vanuit mijn rug naar beide benen), mijn medicatie zo snel mogelijk weer op gaan starten.. Ik heb dat injecteren echt niet gemist, de dagen erna dat brakke vermoeide gevoel ook niet maar het moet nu eenmaal.. Het is dat of wachten op een terugval en dan ben ik waarschijnlijk verder van huis.

Het nieuwbakken moederschap en slapeloze nachten combineren met de MS-vermoeidheid is best pittig af en toe. Dat had ik al wel verwacht dus voor mij is de spreuk ‘sleep when baby sleeps’ dan ook echt heilig. Ik probeer dit voornamelijk te doen op de dagen na het prikken en tot nu toe helpt dat wel. Het voelt dubbel om hierover te ‘klagen’ want de mama maffia wees me er voor mijn bevalling op dat, and I quote, ‘ik er zelf voor heb gekozen’. Dat is me wat, die mama maffia. Wat een commentaar leveren die zeg. Ik (of eigenlijk wij, mijn partner en ik) kozen er inderdaad zelf voor en wisten van te voren ook dat ook na mijn bevalling ik nog steeds chronisch ziek zou zijn maar we redden het prima. Hij springt bij waar nodig en zolang ik mijn grenzen aan blijf geven is er niks aan de hand. En daarnaast, ik denk dat het voor elke nieuwe ouder even vermoeiend is in het begin.

In augustus heb ik mijn MRI controles en ik ben heel benieuwd wat die gaan zeggen. Ik hoop op goed nieuws maar bereid me ergens ook wel voor op iets minder goed nieuws, dan kan het alleen maar meevallen he.