Wachten duurt lang

Inmiddels ben ik alweer bijgekomen van de lumbaalpunctie. Ik wilde de dag erna gaan werken maar ik merkte in de ochtend na het opstaan dat ik behoorlijke hoofdpijn kreeg en duizelig was. Ik heb toen toch maar besloten om thuis te blijven en rustig aan te doen. Weer een dag later was de hoofdpijn en duizeligheid verdwenen en kon ik weer aan het werk, alleen merkte ik wel dat ik erg pijn had in mijn onderrug op de plek waar ze hadden geprikt. Ik was blij dat ik weer thuis was en kon liggen.

Ik kreeg 2 brieven in de brievenbus voor de laatste twee onderzoeken; een SSEP (Somato Sensory Evoked Potential) en een MEP (Magnetic Evoked Potential) op 28 december a.s. Bij een SSEP worden er terwijl je met je onderbenen in een verwarmd bad zit, elektroden op je hoofd, hals, schouders, rug en knieholtes geplakt en kleine elektrische schokjes toegediend om zo na te gaan hoelang het duurt voordat de prikkels via de rug in je hersenen aankomen. Bij een MEP worden met elektroden op een spier van je hand en onderbenen de zenuwbanden doorgemeten met een magnetisch veld. Al met al zal ik hier 2 uur mee onder de pannen zijn. Ik ben heel benieuwd, ik hoorde namelijk dat het geen fijne onderzoeken zijn.

Intussen begin ik ook te merken dat mijn lichaam een beetje (oké, 'een beetje' is wel een understatement) moe begint te worden. Mijn benen voelen 9 van de 10 keer enorm zwaar aan en mijn knieën doen vaker pijn. Ik ben er wel aan toe om te weten wat het nu is. Het vergt onbewust veel energie. Ik kan me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst uitgerust voelde. De uitslag kan me niet snel genoeg komen, maar ik hou nog steeds in mijn achterhoofd dat als het geen MS is, dat ik waarschijnlijk dan weer een andere molen in ga.