Reumatoloog
Vandaag, 15 januari, had ik de afspraak met de Reumatoloog. Ik heb me erover verbaasd hoe snel ik terecht kon. Om 9:00 uur had ik een zogeheten intake. Dit houdt in dat je bij een secretaresse in een kamertje komt waar er dingen worden gedaan als o.a. bloeddruk, gewicht en lengte meten. Dit was met ongeveer 10 minuten wel gepiept en we mochten door naar de eerste verdieping waar de afdeling Reumatologie zat. We waren natuurlijk veel te vroeg dus het werd weer wachten.
Ik werd opgeroepen en ging zoals altijd tegenover de arts aan tafel zitten en zag dat ze al het een en ander had opgezocht en getypt. Hierna begon ze met uitleggen waarom mijn neuroloog me had doorverwezen. Ze vertelde me dat de kans op reuma enorm klein is gezien mijn neurologische klachten, maar dat ze alles willen uitsluiten en dat ik dus daarom bij haar terecht ben gekomen. Hierna begon ze met vragen stellen. Onder andere wat al mijn klachten waren, wanneer ik er last van had etc. Hierna moest ik me uitkleden en heeft ze kort wat testjes gedaan. Dit waren niet echt moeilijke testjes, waaronder mijn armen omhoog en naar beneden, hurken, op mijn tenen lopen en al liggend/zittend op de onderzoektafel heeft ze nog gevoeld aan mijn gewrichten. Ook dit onderzoek was zo klaar. Toen ik weer aangekleed was en weer zat was het even ongemakkelijk stil omdat ze iets aan het lezen was. Ik kon niet zien wat ze las en dat vond ik stiekem wel een beetje vervelend.
Ze vertelde me kort en bondig dat we reuma af kunnen strepen omdat ik geen reumatische klachten vertoon. Mooi! dacht ik, weer iets wat we af kunnen strepen. Toen ze vroeg of er ook bloedonderzoek was gedaan via de neuroloog zag ik mijn opening om aan te geven dat ik hoe dan ook nog op vitamine B12 getest wilde worden. De Reumatoloog was het daarmee eens en vertelde daarmee ook dat ze sowieso een heel uitgebreid bloed en urine onderzoek wilde gaan doen en vroeg het ondertussen aan. Prima, zei ik terwijl ik van binnen begon te stressen om die naald, bah!
Het onderzoek was afgelopen en ik moest nog even langs de secretaresse om de labformulieren en vervolgafspraak op te halen. Zo gezegt, zo gedaan. 12 Februari heb ik een vervolgafspraak bij de Reumatoloog waar alle labuitslagen besproken gaan worden. Wel zei ze dat geen bericht goed bericht is tot die tijd, wat dus inhoud dat als er iets mis is met mijn labuitslagen, ze me dan belt en anders niet. Mijn vriend was mee en we besloten om voor het bloedprikken eerst nog even wat te gaan eten zodat ik niet neer zou gaan tijdens het prikken. Ik dacht op een gegeven moment nog, oh het zal wel meevallen. Vorige keer waren het ook maar twee buisjes en stond ik binnen 10 minuten weer buiten, maar niets was minder waar. Ik kwam aan met mijn labformuliertje en de mevrouw van het lab bestudeerde het waarna ze vervolgens 5(!) buisjes verzamelde. Ik zei nog 'zo! dat zijn er nogal wat!' maar toen vertelde de lab mevrouw dat dit minimaal 5 waren maar ze nog een aantal buisjes moest halen. In totaal zijn er 8(!!) buisjes afgenomen. Ik kijk altijd de andere kant op tijdens het prikken maar deze mevrouw deed het perfect! Ze herkende me van de afdeling waar zij ook wel eens kinderen prikken en heeft me geweldig afgeleid tijdens het prikken. Hierna moest ik nog wat urine opvangen en inleveren en zaten deze onderzoeken er ook weer op.
Het voelt een beetje alsof ik alles op de automatische piloot doe qua onderzoeken. Beetje gevalletje van geleefd worden denk ik. Ik heb nog steeds al mijn medische gegevens bijelkaar voor het geval het telefoontje van de Neuroloog en de labuitslagen niks uithalen. Afwachten maar weer. Dat afwachten went wel maar het duurt zo ontzettend lang.
Ik werd opgeroepen en ging zoals altijd tegenover de arts aan tafel zitten en zag dat ze al het een en ander had opgezocht en getypt. Hierna begon ze met uitleggen waarom mijn neuroloog me had doorverwezen. Ze vertelde me dat de kans op reuma enorm klein is gezien mijn neurologische klachten, maar dat ze alles willen uitsluiten en dat ik dus daarom bij haar terecht ben gekomen. Hierna begon ze met vragen stellen. Onder andere wat al mijn klachten waren, wanneer ik er last van had etc. Hierna moest ik me uitkleden en heeft ze kort wat testjes gedaan. Dit waren niet echt moeilijke testjes, waaronder mijn armen omhoog en naar beneden, hurken, op mijn tenen lopen en al liggend/zittend op de onderzoektafel heeft ze nog gevoeld aan mijn gewrichten. Ook dit onderzoek was zo klaar. Toen ik weer aangekleed was en weer zat was het even ongemakkelijk stil omdat ze iets aan het lezen was. Ik kon niet zien wat ze las en dat vond ik stiekem wel een beetje vervelend.
Ze vertelde me kort en bondig dat we reuma af kunnen strepen omdat ik geen reumatische klachten vertoon. Mooi! dacht ik, weer iets wat we af kunnen strepen. Toen ze vroeg of er ook bloedonderzoek was gedaan via de neuroloog zag ik mijn opening om aan te geven dat ik hoe dan ook nog op vitamine B12 getest wilde worden. De Reumatoloog was het daarmee eens en vertelde daarmee ook dat ze sowieso een heel uitgebreid bloed en urine onderzoek wilde gaan doen en vroeg het ondertussen aan. Prima, zei ik terwijl ik van binnen begon te stressen om die naald, bah!
Het onderzoek was afgelopen en ik moest nog even langs de secretaresse om de labformulieren en vervolgafspraak op te halen. Zo gezegt, zo gedaan. 12 Februari heb ik een vervolgafspraak bij de Reumatoloog waar alle labuitslagen besproken gaan worden. Wel zei ze dat geen bericht goed bericht is tot die tijd, wat dus inhoud dat als er iets mis is met mijn labuitslagen, ze me dan belt en anders niet. Mijn vriend was mee en we besloten om voor het bloedprikken eerst nog even wat te gaan eten zodat ik niet neer zou gaan tijdens het prikken. Ik dacht op een gegeven moment nog, oh het zal wel meevallen. Vorige keer waren het ook maar twee buisjes en stond ik binnen 10 minuten weer buiten, maar niets was minder waar. Ik kwam aan met mijn labformuliertje en de mevrouw van het lab bestudeerde het waarna ze vervolgens 5(!) buisjes verzamelde. Ik zei nog 'zo! dat zijn er nogal wat!' maar toen vertelde de lab mevrouw dat dit minimaal 5 waren maar ze nog een aantal buisjes moest halen. In totaal zijn er 8(!!) buisjes afgenomen. Ik kijk altijd de andere kant op tijdens het prikken maar deze mevrouw deed het perfect! Ze herkende me van de afdeling waar zij ook wel eens kinderen prikken en heeft me geweldig afgeleid tijdens het prikken. Hierna moest ik nog wat urine opvangen en inleveren en zaten deze onderzoeken er ook weer op.
Het voelt een beetje alsof ik alles op de automatische piloot doe qua onderzoeken. Beetje gevalletje van geleefd worden denk ik. Ik heb nog steeds al mijn medische gegevens bijelkaar voor het geval het telefoontje van de Neuroloog en de labuitslagen niks uithalen. Afwachten maar weer. Dat afwachten went wel maar het duurt zo ontzettend lang.
Reacties
Een reactie posten